Երեւանի ձախողված քննությունը Եվ Հայաստանի բարեկամների լռությունը

Սա շատ ցուցադրական պատմություն է։ Հայկական ծագումով ֆրանսիացի լրագրող Լեո Նիկոլյանը արդեն 7-րդ օրն է, ինչ հացադուլ է անում Զվարթնոց օդանավակայանի չեզոք գոտում։ Ավելի վաղ նա հայտարարել էր, որ իր նկատմամբ քաղաքական որոշում է կայացվել Հայաստան չթողնելու: Նիկոլյանը նաև հայտարարել է, որ կառավարության ներկայացուցիչները այցելել են իրեն՝ տոմս և գումար են առաջարկել Ֆրանսիա հետ վերադառնալու համար, բայց ինքը հրաժարվել է։

Այսպես ուրեմն, մենք արդեն ունենք այն օրինակը, թե ինչպես են՝ Հարավային Կովկասում «ժողովրդավարության կղզի» հավակնող Հայաստանի ղեկավարները Ֆրանսիայի հայկական ծագումով քաղաքացուն զրկում Երևան մուտք գործելու իրավունքից։ Առավել ևս, ինչպես արդեն խոստովանել է ինքը՝ Նիկոլյանը, իրեն պարզապես փորձել են կաշառել։ Ընդ որում, դա արվել է ոչ թե կոշկակար Աշոտի, այլ Հայաստանի կառավարության անդամների կողմից։ Բայց չգիտես ինչու, այս ամենը տեսնելով լռում են՝ հակաադրբեջանական բանաձեւեր ընդունած ֆրանսիացի սենատորները։

Լռում են Հայաստանի կողմնակիցների ջոկատը՝ նախկին ու ներկա, սկսած Ֆրանսիայի ԱԳՆ ղեկավարից ու այդ եվրոպական երկրի մի շարք քաղաքների քաղաքապետերից և վերջացրած Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնով։ Պարդոն, բայց նա պարզապես պարտավոր էր ինչ-որ կերպ արձագանքել իր քաղաքացու բողոքի հետ ստեղծված իրավիճակին, ով արդեն մեկ շաբաթ է, ինչ հացադուլ է անում Երևանի օդանավակայանում, լինելով քաղցկեղով հիվանդ։ Բայց Մակրոնը լռում է։

Հավասարապես նույն վարքագծի մոդելն է ընտրել նաև Հայաստանում Ֆրանսիայի դեսպան Օլիվյե Դեկոտինին։ Այո, այն նույնը, ով ուրախությամբ է արձագանքում հայ-ֆրանսիական հարաբերությունների յուրաքանչյուր փռշտոցին, և ով նշվել է զգալի թվով բացահայտ սադրիչ, հակաադրբեջանական հայտարարություններով։ Նա պարտավոր էր կապ հաստատել Նիկոլյանի հետ և հասնել նրան, որպեսզի նրա թոյլատրեին մուտք գործել Հայաստան։ Բայց դեսպան Դեկոտինին դա չարեց։

Նա տափակորեն հաշիվ է մաքրում Նիկոլյանի հետ, ով նախկինում պարոն Օլիվիեին մեղադրել էր հրեշավոր կոռուպցիայի մեջ։ Այո, այժմ «Զվարթնոց» օդանավակայանի չեզոք գոտում հացադուլի մեջ գտնվող լրագրողը այս տարվա հունվարին, X ցանցում (նախկին Twitter) դիմել է Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնին՝ երկրի արտաքին քաղաքական գերատեսչությունում կոռուպցիայի մասին բացատրություն տալու պահանջով։ Նա, մասնավորապես, մատնանշել է, որ Հայաստանում Ֆրանսիայի դեսպան Օլիվիե Դեկոտինին վիզաների անօրինական վաճառքի միջոցով յուրացրել է 35 մլն եվրո։

Արդյո՞ք մեզ մոտ, այն ամենից հետո, ինչ տեղի ունեցավ, կա առիթ առաջ քաշել վարկածն այն մասին, որ դեսպան Դեկոտինին անձամբ շահագրգռված է Լեոն Նիկոլյանի Հայաստանից վտարմամբ։ Անշուշտ։ Ճիշտ այնպես, ինչպես առիթ ունենք մատնանշելու՝ ֆրանսիական տեղեկատվական տարածքում հայկական քարոզչության երկարամյա խոսափողի միջադեպի հետ կապված վախկոտ լռությունը։ Այո, խոսքը ֆրանսիական հնագույն «Le Figaro» հրատարակության խմբագրի տեղակալ Ժան-Քրիստոֆ Բյուսոնի մասին է, ով միանգամայն յուրահատուկ է հասկանում խոսքի և մտքի ազատությունը։ Այդ պարոնը այնքան հաճախ էր զրպարտում Ադրբեջանին, այնքան է փորձել նսեմացնել մեր երկրի պատմական հաղթանակը 44-օրյա պատերազմում, այնքան է խեղաթյուրել հայ-ադրբեջանական հակամարտության էությունը, որ նրան ավելի սազական է անվանել ոչ թե ֆրանսիացի, այլ հայ լրագրող։ Ցանկացած դեպքում, նա հիմա ընդունել է «ջայլամի կեցվածք»՝ ձևացնելով, թե՝ Երևանի օդանավակայանում Ֆրանսիայի քաղաքացու արդեն մեկ շաբաթ տեւած հացադուլի աղաղակող փաստ չկա։

Միանգամայն ակնհայտ է, որ եթե տեղեկություն հայտնվեր, որ Բաքվի օդանավակայանում գոնե մեկ օր հացադուլի մեջ լիներ Ֆրանսիայի քաղաքացի, այն էլ հայկական ծագումով, ապա Բուիսսոնը կսկսեր ձևական հիստերիա։ Նա ամբողջ ձայնով կաղաղակեր, կպահանջեր դատապարտել մեր երկրին։ Եվ ոչ միայն նա, այլեւ շատ ֆրանսիական լրատվամիջոցներ։ Եվ բազմաթիվ, այսպես կոչված, միջազգային լրագրողական ու իրավապաշտպան կազմակերպություններ։

Լռում է նաև հայտնի ռուսաստանցի հեռուստատեսային քարոզիչ Վլադիմիր Սոլովյովը։ Ես նրան՝ այժմ Հայաստանի ղեկավարությանը պարբերաբար քննադատողին հենց այնպես չեմ հիշել։ «Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացի, ծնունդով մոսկվայից, բանակում ծառայած, ռուսական խոշոր ընկերությունում աշխատող Սերգեյ Գյուրջյանին թույլ չեն տվել բիզնես հրավերով Ադրբեջանում բացել իրենց ընկերության մասնաճյուղը՝ պատճառաբանելով, որ նա հայկական ազգանուն ունի»,- բղավում էր նա 2011 թվականի նոյեմբերին «Vesti FM» ռադիոյի եթերում։ Ադրբեջանական կողմը այդ ժամանակ սպառիչ պարզաբանումներ տվեց այդ միջադեպի առնչությամբ։ Բայց հիմա, ինչպես տեսնում ենք, հայկական ազգանուն կրողին արգելում են մուտք գործել Հայաստան, իսկ Սոլովյովը լռում է։ Սա նույնիսկ այնպիսի կերպարի համար, ինչպիսին Վլադիմիր Ռուդոլֆովիչն է, մի տեսակ տխրահռչակ «կրկնակի բարոյականության» շատ հստակ դրսևորում է։ Ինչպես, այնուամենայնիվ, նրանցից շատերի համար, ովքեր սովոր են Ադրբեջանի աչքում ծղոտ փնտրել՝ չնկատելով գերանների պահեստը Հայաստանի աչքում։

Լեո Նիկոլյանի քննությունը նրանք արդեն չանցան՝ անկախ նրանից, թե ինչով կավարտվի այս ողջ պատմությունը։